Bazıları Yüzünden İntihar Etmeyi Düşünenlere...

**Deneme Moderatör**

Bir
gün kapı çalmış. Ama kapıda kimsecikler yokmuş. Kapının önünde yalnızca
bir kavanoz. Etrafa bakınmış kimseyi görememiş. Almış içeri kavanozu.
Gözleri yaşlı açmış kapağını. İçinde turuncu bir balık görmüş. Tam o
sırada gözlerinden bir damla gözyaşı damlamış kavanoza.
Balık birden kıpırdanmaya başlamış. Daracık kavanozun içinde oradan
oraya dönmüş durmuş. Kız anlam vermemiş neler olduğuna. Daha çok
ağlamaya başlamış. Üzülmüş balığın haline. Ağladıkça damlalar kavanoza
dökülmüş. Balığın rengi morarmaya başlamış. Sonra anlamış gözyaşlarının
küçük balığı zehirlediğini.Hemen gidip suyu değiştirmiş. Balık tekrar
canlanmış eski haline geri dönmüş.Aradan günler geçmiş. Kız balığına
şarkılar söylemiş durmadan.
Dertleşmiş derdini anlatmış. Balık dinlemiş. Ama ağlamamış hiç. Balığım
ölmesin diye. İçine akıtmış gözyaşlarını. O kadar çok sevmiş ki küçük
balığı hiç ağlayamamış, hiç belli edememiş.Ama günler geçtikçe kız
hastalanmaya başlamış. Rengi solmuş. Halsiz kalmış. Kimse ne olduğunu
anlayamamış. Ama kimse bilememiş, içine akıttığı gözyaşlarının
kendisini zehirlediğini. Asıl ağlarken daha mutlu olduğunu, zehrini
böyle dışarı akıttığını kimse öğrenememiş. Ondan geriye yalnızca
turuncu bir balık kalmış... Daha mı değerliydi uğruna gözyaşlarımızı
sakladığımız.. kendimizi zehirlemek daha mı kolay.. saklanmak.. kaçmak
çözüm mü? Daha mı değerli turuncu balıklar? Daha mı değerli kendi
hayatımızdan? Durma ağla. Durma akıt gözyaşlarını. Dök içindekileri,
bırak gitsin gidenler. Bırak ölsün balıklar, bırak kırılsın kavanoz.
Elbet bir balık var gözyaşlarında canlanacak, elbet bir kavanoz var
gözyaşlarından kırılmayacak. Elbet bir balık var seni ağlatmayacak,
gözyaşlarını dindirecek, senin sesinle konuşacak. Gözyaşlarında bir
sorun yok...
Kapında bile olsa, tek mesele yanlış balık, yanlış kavanoz.
Ya da yanlış zaman yanlış insan...